Znane z białych tarasów, Pamukkale w Turcji to cud natury. Powoli kapiąca ze zbocza góry, bogata w minerały woda tworzy kaskadowe tarasy. Węglan wapnia osadza się w postaci miękkiego żelu, który później krystalizuje w trawertyn. Przez tysiące lat bogate w kalcyt wody źródlane przekształciły górę w baseny termalne.
Od II wieku p.n.e. gorące źródła wykorzystywane były jako uzdrowisko. Starożytne grecko-rzymskie miasto Hierapolis zostało zbudowane ponad tarasami Pamukkale. Hotele zbudowane tu w latach 60 XX wieku, zniszczyły część starożytnego miasta i odprowadzały wody termalne do swoich basenów, zmniejszając przepływ wody na naturalnych tarasach. Kiedy Pamukkale zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1988 roku, hotele zostały zburzone. Droga prowadząca do hoteli została pokryta sztucznymi tarasami, ale uszkodzony dopływ wody wydaje się być trwały. Z tego powodu większość naturalnych basenów jest sucha. Jest tylko tyle wody, aby zapewnić przepływ wody przez sztucznie stworzone baseny na starej drodze hotelowej.
