Pierwsze podziemne schronienia w Kaymakli w Kapadocji zostały wykute przez chrześcijan w IX i X wieku. Z czasem miasto było rozbudowywane i pogłębiane. Znajdowały się w nim stajnie, magazyny i piwnice, co czyniło go samowystarczalnym na czas oblężenia. Podziemne miasto Kaymakli różni się od Derinkuyu, z którym było połączone wieloma kilometrami tuneli. Tunele są tu niższe i węższe. To zmuszało ludzi do chodzenia pojedynczo. Duże i ciężkie drzwi kamienne w kształcie dysku były dodatkowym zabezpieczeniem. Taka konstrukcja dawała korzyści obronne podczas najazdów wroga.
