Mehmed II, który podbił Bałkany i dał podwaliny silnego Imperium Osmańskiego, już kilka lat po zdobyciu Konstantynopola (Stambuł) nakazał budowę pałacu Topkapy. Prawie 30 sułtanów rządziło z tego miejsca przez prawie cztery stulecia.
Architekci pałacu często czerpali inspiracje z architektury poza Turcją. Znaleźć można tu europejskie dekoracje barokowe i architektoniczne elementów z Persji i Indii. Brama Pozdrowień przypomina średniowieczne europejskie twierdze z wieżami i murami. Jeden z pozłacanych tronów utrzymany jest w stylu indyjskim. Wokół pałacu można znaleźć wiele wpływów perskich.
Harem monarchy był ważną częścią pałacu, w której mieszkały kobiety należące do rodziny sułtana. W kompleksie znajdowały się setki pomieszczeń, wszystkie części haremu połączone były korytarzami i dziedzińcami. Wejście prowadziło przez dziedziniec czarnych eunuchów, którzy byli strażnikami haremu. Tych chłopców kupowano na targach niewolników na podbitych ziemiach i kastrowano przed okresem dojrzewania.
Harem to labirynt przejść i dziedzińców. Matka sułtana była centralną osobą w haremie i miała znaczący wpływ na sułtana. Apartamenty sułtana były połączone z mieszkaniami królowej matki poprzez marmurową łaźnię turecką, czyli hammam.
Harem posiadał pomieszczenia mieszkalne dla służących, faworytek, żon sułtana i jego konkubin. Mieszkało ich tam ponad 300. Wiele z tych kobiet przybywało tu jako prezent dla sułtana lub kupowanych było na targach niewolników, gdy były młodymi dziewczynami. Otrzymywały one tu staranne wykształcenie, aby zostać konkubiną sułtana. Gdy dziewczynie udało się być wybraną na konkubinę, była to dla niej wielka szansa. Gdy się jej jednak nie powiodło stawała się żoną jednego ze służących. Jako konkubina, młoda kobieta mogła awansować w hierarchii haremu i zamieszkać we własnym pokoju. Jeśli urodziła ona sułtanowi dziecko, a dziecko było mężczyzną, który wstąpił na tron, konkubina zajęłaby wówczas najpotężniejszą pozycję w haremie jako matka sułtana.
