Dzisiejszy Panteon, ukończony około 128 r.n.e, stoi na miejscu wcześniejszej konstrukcji zbudowanej około 25 r. p.n.e. przez męża stanu Marka Agryppę. Jego imię możemy przeczytać w łacińskiej inskrypcji nad wejściem do świątyni. Była to świątynia poświęcona wszystkim bogom rzymskim. Od IV wieku Panteon w Rzymie podupadał. Dopiero w 609 roku papież Bonifacy IV postanowił zamienić pogańską świątynię na kościół chrześcijański.
Wysokość od poziomu podłogi do oculusa i średnica wewnętrznego koła są takie same, więc wyimaginowana kula zmieściłaby się idealnie we wnętrzu budynku. Starożytny architekt zwrócił szczególną uwagę na zależności między różnymi wymiarami budowli, poprzez to zainspirował wielu do tworzenia podobnych budynków na całym świecie. Spójrz na pomnik Jeffersona w Waszyngtonie w USA, Rotundę w Moście na Malcie, czy na Świątynie Sybilli przy Pałacu Czartoryskich w Puławach. To tylko kilka z niezliczonych przykładów.
Oculus na szczycie kopuły jest otwarty, dzięki czemu światło dzienne oświetla wnętrze, a deszcz pada na podłogę. Starożytna podłoga w Panteonie pokryta jest polichromowanym marmurem. Czerwone części pochodzą z Egiptu, białe z niebieskimi plamami z Azji Mniejszej, a czerwono żyłkowany żółty marmur z dzisiejszej Algierii. Cała podłoga ma wklęsły środek i system drenażowy pod spodem do odprowadzania wody deszczowej.
