Nowa Kaledonia to była francuska kolonia karna. W latach 1864 do 1922 zesłano tu tysiące więźniów politycznych jak i zwykłych kryminalistów. Francja miała podwójny cel w tym działaniu, wymierzanie kary skazańcom i zasiedlanie wyspy. W wielu miejscach na terenie Nowej Kaledonii zesłańcy uprawiali przeważnie nieduże poletka, celem była rehabilitacja poprzez pracę.
Z grupy 3000 zesłańców, którzy trafili na Wyspę Choinek zmarło tutaj ponad 240-tu. Byli to w większości komunardzi, uczestnicy Komuny Paryskiej z 1871 roku. Na ich cmentarzu wszystkie groby za wyjątkiem dwóch są dzisiaj anonimowe.
Do francuskiej Nowej Kaledonii trafili również polscy zesłańcy polityczni, głownie uczestnicy Komuny Paryskiej. Większość z nich po odbyciu kary powróciła do Francji. Najbardziej znanym jednak polskim więźniem był uczestnik powstania styczniowego Antoni Berezowski, który to w roku 1867 dokonał w Paryżu nieudanego zamachu na cara Rosji Aleksandra II. Za swój czyn dwudziestoletni polski patriota skazany został na dożywotnie zesłanie. Trafił do Nowej Kaledonii, bez prawa powrotu. Zmarł tutaj w roku 1916.
