Znani potocznie jako Krzyżacy, Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie został utworzony podczas trzeciej krucjaty do Ziemi Świętej w 1190 roku. Początkowo grupa niemieckich mieszczan utworzyła stowarzyszenie do prowadzenia szpitala w Akka. W roku 1198, kiedy to okazało się, że w niemieckim kontyngencie w Palestynie brak było ludzi do walki, bractwo szpitalne przekształciło się w zakon rycerski. Był to jeden z trzech katolickich zakonów rycerskich zorganizowany na wzór wcześniej już istniejących joannitów i templariuszy.
Marienburg (dziś Malbork, Polska) stał się stolicą państwa krzyżackiego w 1309 roku. Przez lata pierwotny dom klasztorny przekształcił się w silnie ufortyfikowane miasto otoczone głębokimi fosami i kilkoma pierścieniami murów obronnych. Zamek Wysoki zawierał klasztorny refektarz i kościół. Rozbudowano także starą osadę na zewnątrz murów. Tak powstał przestronny Zamek Średni, dostępny dla rycerzy i gości z Europy Zachodniej. Poza pomieszczeniami mieszkalnymi, Zamek Średni zawierał największą salę znaną jako Wielki Refektarz oraz Pałac Wielkich Mistrzów. W wieku XIV i pierwszej połowie XV wieku, powstała trzecia część twierdzy, założono i rozbudowano Zamek Niski. To tu znajdowały się warsztaty, stajnie, kuźnie, browar i spichlerz. Większość zbrojnego wyposażenia zakonu Krzyżaków takiego jak zbroje i armaty były przechowywane właśnie tutaj.
